Beste radiovrienden,
Graag wil ik beginnen met u namens het bestuur het allerbeste voor 2024 te wensen: goede gezondheid, geluk, goede condities en sterke signalen.
Terugkijkend, was 2023 weer een jaar met ups en downs. De ups waren de fijne activiteiten die door de verschillende leden werden georganiseerd: de wekelijkse netten, velddagen in voor- en najaar, Technodagen in Kootwijkerbroek, Dumpschool en Crash-weekend in Aalsmeerderbrug en de Dumpschool in Odijk. Heel belangrijke ups waren de bijdragen van de schrijvende leden, die met hun pennenvruchten weer vier SRS-Bulletins wisten te vullen, die door de andere leden met veel plezier werden gelezen.
Voor de schrijvers het volgende: er zijn ècht leden die aan het eind van ieder kwartaal reikhalzend uitkijken naar het moment dat het bulletin op de mat ploft. Om dan de volgende dagen er voor te gaan zitten en het blad van voor tot achter uit te pluizen. Jullie schrijvers hebben echt eer van je werk. Natuurlijk moeten we ook dankbaar zijn voor de tijd en moeite die onze redacteuren in het blad steken, om de artikelen te redigeren en klaar te maken voor ons lid Bennie Emaus, die er weer iets moois van maakt, nadat zijn echtgenote Wynanda de artikelen en foto’s heeft vormgegeven.
Downs waren er ook. Denk aan de leden die het tijdelijke met het eeuwige verwisselden, mensen die we jarenlang kenden en mee omgingen. Downs vind ik persoonlijk ook de geringe deelname aan de velddagen. Ik heb er ook niet gestaan, maar ik heb dan het excuus dat ik niet over een kampeermiddel beschik. Ja, er ligt nog een oude tent op zolder, maar daar heb ik geen zin meer in. Dus ik wil de caravan- en camperbezitters vragen om te overwegen aan de velddagen deel te nemen. Behalve een gezellig en uniek evenement mee te maken, ondersteun en motiveer je ook je collega-leden die de velddagen organiseren. Of kom in ieder geval een dagje langs. Want dat is òòk een taak van leden: mèèdoen aan activiteiten.
Een andere down was het laat verschijnen van de laatste twee bulletins. Heel vervelend, maar dat gebeurt soms. Mensenwerk. Vrijwilligerswerk. Een ongelukkige samenloop van tegenvallers. Ik noem het maar even “personele problemen” zonder verder op de details te willen ingaan. We kunnen er vanuit gaan dat de vertragingen niet met opzet worden veroorzaakt en dat men zijn best doet om de vertragingen in de toekomst te vermijden. Overigens ligt hier ook voor de schrijvers een taak: wacht niet op een oproep om kopij, maar schrijf je een ongeluk. Begrààf de redactie onder een berg artikelen. Desnoods maken zij het blad 2 keer zo dik. Wist u dat de eerste Bulletins soms 40 pagina’s dik waren? Blader maar eens door ons digitale archief en verbaas je!
Wat brengt 2024 ons? Er worden betere vooruitzichten voor DX verwacht, dus het luistergenoegen gaat omhoog. De prijzen van zonnepanelen zakken, dus de storing gaat ook omhoog. Elk voordeel heeft nu eenmaal zijn nadeel.
Gelukkig zijn onze commissieleden weer van plan de eerder genoemde activiteiten voort te zetten en kunnen wij, leden, om de andere maand wel een SRS-activiteit verwachten. Maar uw bestuur kijkt vooruit en probeert onze mogelijkheden verder uit te breiden door verbinding te zoeken met gelijkgestemde zielen in andere verenigingen. Zo zijn wij aan het aftasten of samenwerking met een vereniging van liefhebbers van militaire voertuigen mogelijk is. In die voertuigen zitten de radio’s die wij ook gebruiken, sommige eigenaren daarvan hebben een licentie, anderen zoeken hulp en/of informatie om een licentie te verkrijgen. Sommige van onze leden hebben ook voertuigen, dus er zijn raakvlakken die tot interessante kruisbestuivingen kunnen leiden. Bij een gezamenlijke activiteit is er in ieder geval wat te zien en te beleven. Ik schreef er in Bulletin 112 al over. Bedenk: stilstand is achteruitgang, sta daarom open voor vernieuwing en verbreding van je horizon. Dat houdt je leven interessant.
Het is u misschien opgevallen dat in mijn toespraak tot nu toe de woorden leden en lid vaak zijn gevallen. Dat is niet slecht schrijverschap, maar bewust gedaan om te accentueren hoe belangrijk leden in een vereniging zijn: de leden moeten het doen. Ook het bestuur bestaat uit leden die net als alle andere leden contributie betalen en daarnaast nog iets extra’s doen. Onze vereniging is niet een commerciële club als de ANWB, waar je heet “lid” te zijn en je, na voldoende betaling, gebruik kunt maken van diensten door betaalde krachten. Onze vereniging valt en staat met de inzet van leden, doen die niets, staat alles stil en stort het bouwwerk in elkaar.
In eerdere berichtgevingen stelde ik u op de hoogte van het feit dat ik per komende ALV de voorzittershamer inlever. Ik hoop eigenlijk hem op dat moment te kunnen overdragen aan een goede opvolger. Bij deze doe ik dan ook nog een dringende oproep om een opvolger. Draag je de vereniging een warm hart toe en beschik je over kwaliteiten die voor de taak van voorzitter nodig zijn, geef je dan snel op. Dat geldt ook voor de vacature “algemeen bestuurslid”. Zonder die twee bestuurders vervallen we weer in de situatie van twee jaar geleden, waarbij we een dierenarts voor Esseressie zochten. Weet u nog? Laat het niet zover komen, wat we hebben is te kostbaar om verloren te laten gaan.
Tot besluit wil ik de leden die de contributie nog niet hebben betaald, met klem verzoeken dit per omgaande te doen. Anders vervalt uw lidmaatschap, ontvangt u het SRS-Bulletin niet meer en kunt u niet meer deelnemen aan onze waardevolle activiteiten. Dat laat je toch niet lopen voor die paar tientjes?
Dank voor uw aandacht, een goed net verder en tot ziens!